(Album – Universal) Slechts zestien is de Nieuw Zeelandse Ella Yellich-O’Connor, die beter bekend staat als Lorde. Na een prima ontvangen EP brengt ze in de vorm van Pure Heroine haar debuutplaat uit. De hoes is erg suf, maar de vraag is vooral of ze ook op een gehele plaat weet te overtuigen.
Ondanks haar jonge leeftijd komt Yellich-O’Connor erg volwassen over, zowel qua tekst als qua muziek. Eerstgenoemde heeft ze volledig zelf geschreven, de instrumentatie is in samenwerking met de in Nieuw Zeeland bekende Joel Little gedaan. Muzikaal staat Pure Heroine als een huis, iets wat ook al bleek uit de uitgebrachte singles ‘Tennis Court’ en ‘Royals’.
Deze twee tracks vormen het topje van de ijsberg, want Lorde heeft op Pure Heroine nog veel, veel meer te bieden. De knisperende electronica in ‘400 Lux’ bijvoorbeeld, de a capella intro van ‘Team’ – die vervolgens omslaat in een beatwise sectie – of de handclaps en subtiele synths in het eerder genoemde ‘Royals bijvoorbeeld.
Ook qua sfeer is de plaat zeer sterk. We noemen het zwoele ‘Ribs’, het aanstekelijke ‘Glory and Gore’ of het poppy ‘White Teeth Jeans’ bijvoorbeeld. De vocalen van Yellich-O’Connor variëren van fris tot sexy en zijn erg aangenaam om naar te luisteren. Het is herkenbaar, maar toch weet ze af te wisselen. Met Pure Heroine heeft de zelfverzekerde Lorde een machtige debuutplaat afgeleverd, die heel veel te bieden heeft. Deze nog minderjarige meid heeft het in zich om een hele grote dame te worden.